8 maart 2018

KENNIS VAN GOED

Laatst heb ik een filmpje van David de Vos en Marcel Gaasenbeek gekeken die me sindsdien aan het denken heeft gezet. Iedere keer word ik er weer aan herinnert en de openbaring van Marcel Gaasenbeek is, doordat hij het heeft gedeeld, ook een openbaring voor mij geweest. Nooit eerder heb ik het, onder Christenen zo bekende Genesis verhaal zo bekeken of uitgelegd gekregen. En ik denk dat dat voor vele mensen geldt, want de afgelopen 35 jaar heb ik niemand er over gehoord. 

Toen Adam en Eva in het paradijs leefden had God ze toegang gegeven tot het eten van alle vruchten van de bomen, op één boom na: De boom van kennis van goed en kwaad. 
Toen Eva en daarna Adam van een vrucht hadden gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad, kregen ze ook de kennis van goed en kwaad. Het gekke is dat Christenen en daarbij de kerken het vooral hebben over de zondeval in combinatie met de kennis van kwaad. 
Ergens logisch, want ‘zonde’ betekent: zijn doel missen, of ingaan tegen Gods wil. En daar linken we heel gemakkelijk het kwade mee.

Maar tijdens de ‘zondeval’ kregen we ook de kennis van goed. Het goede doen kan dus ook een gevolg zijn van de zondeval. Dat is toch een hele nieuwe zienswijze, in ieder geval voor mij wel. En door dit inzicht begin ik bepaalde dingen ineens ook te begrijpen. 
We weten dus sindsdien wat het goede en het kwade is. En wanneer je iets weet, dan kan je daar heel bewust naar handelen. 

In ons huis huppelt op het moment een 2,5 jarig meisje rond. Onze jongste, waar we met volle teugen van genieten. Inmiddels merk je dat de kennis van goed en kwaad ook bij haar een bewuste kennis wordt. We leren haar bijvoorbeeld heel duidelijk dat ze haar broers niet mag slaan en wanneer ik haar daar op aanspreek zegt ze vrijwel meteen: ‘Sohie mama’…., met de daarbij behorende puppy-ogen. 
Je mag je afvragen of ze zich er schuldig over voelt, ik denk dat vooral de kennis van goed haar die woorden laat zeggen en dat gezicht laat zien. Je zou dus kunnen zeggen dat de kennis van goed het gewenste gedrag teweegbrengt. 

Dit gewenste gedrag en dus het doen van het goede, kan te maken hebben met verschillende redenen.  Zo kan het aangeleerd gedrag zijn. Of je doet het goede, omdat je vindt dat dat zo hoort. Je kan ook het goede doen, omdat je weet dat God dit van je vraagt. Het kan ook voortkomen uit maatschappelijke druk, of omdat mensen het van je verwachten. En je kan ook het goede doen uit angst om te falen.
Let wel, geen van deze redenen is natuurlijk echt verkeerd, want je doet uiteindelijk het goede en dat is zeker een schouderklopje waard. En blijf het ook vooral doen. Maar of het jezelf de voldoening geeft die het eigenlijk zou kunnen geven is de vraag... Het kan best zijn dat dit 'goede' net voorbij zijn doel schiet...

Iets doen vanuit kennis, is iets anders dan het doen vanuit je hart, vanuit een hart dat gericht is op God. Iets doen omdat het moet, omdat het van je wordt verwacht of vanuit angst is heel iets anders dan het doen omdat het je natuur is. En zo heeft God het bedoeld: het goede doen vanuit je hart, vanuit wie je bent, vanuit je natuur. Zonder voorbedachte rade, zonder de kennis wat je goede daden kunnen opleveren, zonder je druk te maken om de verwachting van een ander.

‘Maar hoe dan?’, hoor ik je vragen. Het heeft alles te maken met vertrouwen in God. Vertrouwen dat Hij van je houdt.  Vertrouwen dat Hij ondanks je tekortkomingen als mens, je toch wil inzetten voor Zijn koninkrijk. Vertrouwen dat Hij ondanks je kennis van goed en kwaad en je handelen daardoor, een plan heeft met je leven. Vertrouwen dat je bij Hem mag zijn wie je bent. 
En wanneer je ook van jezelf mag zijn wie je bent, je imperfectie omarmt en het open bij God brengt, dan krijgt Hij de ruimte om je van binnenuit te veranderen.

Handelen vanuit de kennis van goed, verandert dan in handelen vanuit je relatie met God! En dan mag je steeds meer en meer gaan ontdekken dat het goede doen vanuit je hart komt en niets meer te maken heeft met omgevingsfactoren. In het doen van het goede merk je dan dat Gods Geest door je heen werkt en bij je is. En dan zal ‘het goede’ een levend werk zijn voor God en mag het Gods koninkrijk op aarde laten zien!




3 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik weet niet of ik je goed begrijp.

    Ik denk dat het Bijbels is om te denken dat Adam en Eva vóór de zondeval al cognitieve kennis hadden van goed en kwaad. Ze leerden het kwaad alleen op een nieuwe manier kennen, door het aan de lijve mee te ervaren. De ervaring van het kwaad werd "toegevoegd" aan hun ervaring van al het goede dat ze al hadden. Ze kregen vanuit het ervaren van het kwaad de wetenschap hoe goed het "perfecte goed" was geweest.


    Zodra het kwaad was ervaren, werd het goede 'duidelijk'. Het is heel anders om van een afstandje in een kuil van met brullende leeuwen te kijken, dan IN de de kuil te maken te krijgen met brullende leeuwen (het kwaad) en te weten hoe goed het was buiten de kuil. Perspectief is alles. Volgens mij gaat NIET het aparte kennis van iets goeds.

    Ik kan het dus niet zo goed toepassen wat jij zegt. Maar ik vind het wel interessant.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat het goede voor de zondeval vanuit de intieme relatie met God vorm kreeg. Zoals je nu ook kan zien wanneer je vervuld bent met de Heilige Geest, dat de vrucht van de Geest gaat groeien. Doordat ze in harmonie met God leefden kreeg het kwaad geen ruimte.
      Vanuit verleiding nam de vrouw van de vrucht; het werd haar als iets heel moois en aantrekkelijks aangeboden:
      ‘Toen wilde de vrouw erg graag van de vruchten in de boom eten. Ze zagen er zó aantrekkelijk uit! Ze wilde er zo graag van eten omdat ze dan wijs zou worden. Ze plukte een vrucht van de boom en at hem op. Ze gaf er ook één aan haar man, die bij haar stond. Hij at de vrucht op.’ (Genesis 3:6)
      Na de zondeval kwam er ‘kennis van goed en kwaad’. De intieme relatie met God was verbroken, waardoor het kwaad ingang kreeg. Maar daardoor werd het goede naar mijn inziens ook een ‘keuze’, netzo als dat je kan kiezen voor het kwade. Beiden kan je vanuit allerlei motieven doen.
      Maar wanneer je in een intieme relatie met God leeft ga je het goede weer doen zoals God het in eerste instantie heeft bedoeld; niet vanuit motieven of aangeleerd gedrag, maar omdat je het niet anders meer kan.
      In mijn eigen leven mag ik dat ook zien: waar ik voorheen heel ongeduldig kon zijn, probeerde ik dit zelf steeds te veranderen. Met als gevolg dat het perioden goed ging, maar ook heel snel weer fout. Nu merk ik dat ik hoe dichter ik bij God leef, hoe meer wordt geduld een nieuwe natuur. Wanneer ik God naar de achtergrond laat verdwijnen kan het soms weer tevoorschijn komen, maar als ik God toelaat kan ik niet eens meer ongeduldig reageren. Heel bijzonder om te merken....
      Door het filmpje, door mijn persoonlijke ervaring en door een overtuiging zie ik het zoals ik het beschrijf in mijn blog.

      Verwijderen