Sinds kort mag ik mijn bijdrage leveren in preventiewerk onder jongeren. Ik zit nog in een inwerkfase en ik kan je vertellen dat dat heel spannend kan zijn. Ik had inmiddels al 6 jaar niet meer voor de klas gestaan en ik merkte in de eerste weken dan ook meteen dat je, ondanks 10 jaar ervaring voor een groep, dit ontwent wanneer je het niet meer doet. Ik vond het echt een enorme drempel om met kijkende collega’s voor de klas mijn ding te gaan doen.
Ik heb er letterlijk van wakker gelegen en de spanning zat hoog, toch had ik een innerlijke drive om dit weer te willen en zo kwam het dat ik iedere werkdag in de auto begon met een half uur bidden voor rust, de dag die komen zal en de leerlingen die ik voor me zou krijgen.
Sommige mensen zullen nu denken: ‘Wat heeft bidden hierbij voor zin. Ieder mens heeft zo zijn spanningen en daar moet je gewoon doorheen.’
Toch kan ik nu zeggen dat ik in de afgelopen weken heb mogen ervaren dat ik een enorme rust over me heb gekregen en heb leren loslaten op een manier die in eerste instantie niet in mijn systeem zit. Er is iets losgemaakt in me, wat ik nog niet kende.
Het is ook heel bijzonder om te merken dat de drive van de organisatie ligt in het dienen van God en dat is ook duidelijk zichtbaar in de manier van inwerken. Je mag jezelf zijn en de diversiteit van de verschillende medewerkers is iets wat expliciet genoemd wordt en je uitdaagt om je unieke zelf te ontdekken in de taak die je hebt.
Wat is het eigenlijk belangrijk om mensen om je heen te hebben die je stimuleren om je eigen talenten te laten stralen. Die je uitdagen om je eigen persoonlijkheid verder te ontwikkelen ten bate van de taak die je hebt. Dit is precies zoals God het bedoelt heeft toen Hij mensen schiep. Eva werd gemaakt als hulp van Adam, maar met Eva zijn alle mensen die je naast je hebt staan gemaakt als hulp voor elkaar. Een hulp om je aan te vullen waar nodig, om je uit te dagen, je een spiegel voor te houden, je te inspireren, je uit je comfortzone te trekken om je verder te ontwikkelen….
Maar hoe flexibel de mens ook is, soms loop je zo tegen jezelf aan in wat je denkt, doet of ervaart en lijkt het alsof je helemaal alleen staat. Je moet er zelf doorheen en je moet zelf tot keuzes komen die je helpen bij de taken die je hebt; als werknemer, werkgever, man, vrouw, echtgenoot, vader, moeder, familielid, vriend…..
Maar elke keer als ik in zo’n situatie beland wordt het juist heel zichtbaar dat ik helemaal niet alleen ben. Want als ik dan ga bidden en God zoek en vraag of Hij me wil helpen, is Hij er echt bij.
Op het moment zelf zie ik dat echt niet altijd, maar als ik terug kijk kan ik duidelijk zien dat juist de momenten dat ik ben gaan bidden, God als Helper naast me stond!