Zo fiets je nog met je kinderen door een gure winterbries, ben je boodschappen aan het doen om alle ingrediënten in huis te halen voor de oliebollen en leg je niets vermoedend je kinderen op bed. En de volgende dag lig je ineens op de OK omdat een heel klein stukje van je lijf in protest komt en er uit wil. Juist: mijn blinde darm....
Zoals velen van ons des te meer dit jaar hebben ontdekt, is het leven erg kwetsbaar en hebben we zelf niets in de hand. Je weet gewoon niet wat de dag van morgen je brengt....
En wanneer je een dierbare verliest, zorgt dat er voor dat je nog bewuster wordt van het feit hoe kostbaar het leven is en diegenen met wie je het mag delen.
In de verte hoor ik het geknal van vuurwerk. Ik hoop maar en bid dat er niemand terecht komt op de kamer naast mij. Door de corona ben ik namelijk beland op de afdeling voor brandwonden en plastische chirurgie. Bedden zijn alvast op gemaakt met de verwachting dat die gevuld gaan worden. Hmmmm, misschien is dat vuurwerkverbod zo gek nog niet.....
Alleen dat juist de carbid nog wel mag is op z’n minst verbazingwekkend te noemen, want laten ze daar nou juist de meeste patiënten door krijgen.
Maar goed, wij waren als gezin al heel dankbaar dat we de Kerstdagen met elkaar mochten doorbrengen. Toch heeft de derde keer op rij de jaarwisseling een dubbele lading. Zeker nu, vanuit het ziekenhuisbed....
Maar ik ben, ondanks dit jaar, ondanks een verschrikkelijk gemis, ondanks vandaag, positief gestemd.
Wij weten niet wat het komende jaar ons brengt en eigenlijk ben ik daar maar wat dankbaar voor. Want misschien zou de moed je van tevoren al in de schoenen kunnen zakken. Of je leeft alleen maar toe naar een bepaald punt, waardoor je al die andere momenten uit het oog verliest.
Het is juist de hele weg die we gaan, die het leven zo dierbaar maakt.
En zelfs als we door het water moeten gaan, zegt God dat Hij bij ons is. Moet je door een rivier; je wordt niet mee gesleurd. Moet je door het vuur gaan; het zal je niet verteren. Nee, zelfs de vlammen zullen je niet verschroeien. (Jes. 43:2)
Door alles heen mocht ik dit jaar leren dat hoe heftig het leven ook kan zijn, hoeveel pijn je ook kan hebben: Als je Gods aanwezigheid ziet in dit alles, ontdek je zelf dat deze tekst klopt.
Want onze waarde ligt niet in geluk, gezondheid, blijdschap, functioneren, werk of eigenwaarde. Onze waarde ligt in wie we zijn voor God!
En als je dat weet, krijgen zelfs de tegenslagen in je leven minder vat op je. Ja, het doet pijn, maar je wordt er niet door mee gesleurd....
Ik wens jullie vanuit het ziekenhuis een mooie jaarwisseling met verwondering over het nieuwe jaar en je bewust van het feit dat jij een waardevol mens bent!
