KERST AVOND....

De avond, of eigenlijk de dag, voor Kerst is aangebroken. En zoals velen al hebben gezegd; wat was het een raar jaar…. Wat is in deze tijd onze verwachting van Kerst? Is er na alle ziekte en moeiten die voorbij zijn gekomen wel hoop? Is er überhaupt een reden voor een feest?

Velen lopen rond met littekens van het afgelopen jaar, of misschien nog wel met een open wond die ontzettend pijn doet. Wat moet je dan in vredesnaam met de ‘gezelligheid’ van Kerst?

 

Vandaag nog had ik iemand aan de telefoon die vorige week haar benen onder het lijf vandaan had gerend in het verzorgingstehuis waar ze werkt. Een corona uitbraak onder zowel de bewoners als de werknemers was het geval en dan is het alle zeilen bijzetten voor diegene die nog gezond is en dienstbaar kan zijn. 

 

Gister sprak ik terloops iemand die tussen de ziekenhuis bezoeken door een boodschapje deed en een poging doet om ‘door te gaan’, ondanks het feit dat het leven van een familie wederom door kanker flink overhoop is gehaald.

 

Van de week sprak ik met iemand die opziet tegen de komende 2 dagen. Waar Kerst vaak als verplicht ‘leuk doen’ voelt is dat nog meer aanwezig als je het vanaf nu moet vieren zonder je partner, die nog veel te jong was om te sterven.

 

Waar is het verhaal van hoop in de donkere dagen, als je het zo hard nodig hebt? Waar kunnen we ons aan optrekken in een tijd waar zoveel duisternis zichtbaar is?

 

Jezus kwam bij ons heel gewoon, de zoon van God als mensenzoon. Al vanaf het moment van bevalling was er eigenlijk al geen plaats voor hem. Al snel na zijn geboorte moest hij vluchten en stierven er vele pasgeborenen. Zelfs toen Hij wonderen liet zien, wilden mensen niets van Hem weten. Maar Hij was vast besloten de weg te volgen die Zijn Vader Hem wees. Jezus liet in Zijn leven zien dat God sterker is dan ziekte en dood. Hij heeft mensen bevrijd en genezen. Hij ging ondanks tegenslagen door. Maar ook Hij had het nodig om met Vader te bespreken hoe het verder moest, Hij trok zich soms dagen achter elkaar terug om te vasten en te bidden. Hij had Zijn ogen gericht naar boven en een blik naar de toekomst. 

En daarom is er hoop! Hij is geboren om ons te laten zien wie God is en hoe we ons leven met Hem mogen delen. En Hij is geboren om ons te bevrijden door Zijn sterven. Door Hem hebben ook wij toegang tot God en een blik op een hoopvolle toekomst.

Het was de arm om een schouder heen, die liefde bracht.

Het zijn de bemoedigingen die gestuurd worden in tijden van ziekte en rouw. Het zijn deuren die open staan voor de mensen die alleen zijn en welkom zijn bij een ander met hun verhalen en tranen….

Je hoeft het niet te vieren, het hoeft niet verplicht gezellig te worden, dit jaar bij uitstek mag het in het klein. We mogen gedenken hoe Jezus op deze aarde kwam om ons op een dag te kunnen verlossen van verdriet, ziekte en pijn. Wat een dag zal dat zijn!

 

Maranatha!