Inspiratie: ALS IK VAL, ZAL IK WEER OPSTAAN.

Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar het eerste deel van de tekst vind ik nog al wat…. Op één of andere manier lees ik achter deze zin meteen een uitroepteken. En het doet me ook enigszins denken aan een bekende Groningse uitspraak bij mijn ouders thuis: ‘Nait soezen, moar deurbroezen!’

Er zit een gevoel van ‘moeten’ in, waar je haast wat geïrriteerd van kan raken.

Als je valt, in letterlijke of figuurlijke zin, heb je lang niet altijd het idee dat er een moment gaat komen dat je zal opstaan. Sterker nog: soms heb je het gevoel dat je nooit weer op zal staan….

En soms wil je wel eens even zeuren of er even bij stilstaan dat iets even niet helemaal goed ging. En ik denk ook dat het goed is om na een val niet meteen door te gaan, maar om er bij stil te staan wat er is gebeurd.

Ongemerkt heb ik me de Groningse nuchterheid eigen gemaakt in mijn jeugd. Dat zorgde ervoor dat ik al snel vond dat ik me niet moest aanstellen en gewoon door moest gaan. Kiezen op elkaar en doorgaan…. Na verloop van tijd kwam er dan vaak een moment dat de bom barstte, dan kwamen alle opgekropte emoties er in één keer uit, samen met een heleboel oude koeien en een hoop onzin.

Doordat ik een man heb die zijn emoties wel benoemt, leerde ik langzamerhand om balans te vinden in het uiten van mijn emoties. En ik moet zeggen dat die heftige emotionele uitbarstingen nog maar zelden voorkomen.

De tekst uit Micha wil helemaal niet zeggen dat we na een val meteen weer op moeten staan. Deze tekst zegt dat er een tijd komt dat je zal opstaan, want in het donker, zal God je licht geven!

Hoe uitzichtloos het soms ook lijkt, hoe ontmoedigd je soms ook bent, wanneer je God Zijn gang laat gaan, zal Hij je Zijn licht geven.

Het mooie vind ik dat vooraf aan dit vers Micha het volgende schrijft: ‘Maar ik zal blijven vertrouwen op de Heer. Ik zal wachten op de God die mij redt. Mijn God zal mij horen roepen.’ (Micha 7:7)

Dit spreekt een vertrouwen uit en vanuit dit vertrouwen is er een ‘weten’ dat je na een val weer zal opstaan, omdat God er bij is!

De campagne ‘Hey! Het is oké, maak depressie bespreekbaar!’ is van start gegaan. Mensen die me al langer volgen weten dat in ons gezin het gevecht gaande is tegen psychische ziekte en depressie. En het is heel goed om dit bespreekbaar te maken, want dat geeft mensen de kans om het te begrijpen, ook al kunnen ze zich er zelf niets bij voorstellen.

Ik voel me door onze situatie erg verbonden met de verzen uit Micha. Ik merk de laatste tijd zo’n vertrouwen in Gods aanwezigheid en de onmenselijke rust die ik heb, geeft me dat vertrouwen. En daarom heb ik het geduld om God hierin Zijn werk te laten doen, want ik weet dat Hij ons hoort.

Ook dit jaar gaan we weer een nieuw traject in van een behandeling. De afgelopen jaren zien we in onze strijd ook steeds weer het vallen en opstaan terug komen. Net wanneer je denkt dat het weer de goede kant op gaat, ontdek je dat andere dingen zichtbaar worden waaraan nog hard gewerkt moet worden. Dat voelt dan weer als vallen….

Maar als ik het grotere plaatje bekijk, dan denk ik dat we zo’n 2,5 jaar geleden zijn gevallen en in de afgelopen jaren stukje voor stukje bezig zijn om op te staan!

Soms val je en is het een heel proces voordat je weer rechtop staat. Maar dat proces zorgt er dan denk ik wel voor dat wanneer je weer staat, je steviger op je benen staat!

Wat is het een genade dat we de weg die we gaan, niet alleen hoeven te gaan, want:

‘U bent voor mij als een lamp, Heer, want U brengt licht in mijn duisternis. Met U durf ik een heel leger aan. Met U spring ik over een muur. Wat God doet is volmaakt. Wat Hij zegt is altijd te vertrouwen. Hij beschermt iedereen die naar Hem toe komt voor hulp. Er is geen andere God dan de Heer! Er is geen andere rots dan onze God! Alleen Hij is de rots onder onze voeten. Hij maakt mij sterk. Hij zorgt ervoor dat ik alles aan kan. Hij maakt mijn voeten zo behendig als die van een hert. Zelfs op de hoogste toppen zorgt Hij dat ik stevig sta. Hij leert me hoe ik moet strijden, zodat ik koperen bogen kan spannen.’ (Psalmen 18:29-35)

Op hetzelfde moment dat ik dit schreef en de tekst bij deze foto maakte, maakte mijn vriendin Francien de onderstaande foto met tekst! Zo passend bij elkaar en daarom voeg ik het hier toe! God heeft iets met ons te delen; met de zonnestralen door de wolken heen, door Zijn woord en door liederen.