Ik besef me dat ik nu een pittig onderwerp aansnijd. Maar door persoonlijke ervaringen en door geluiden uit mijn omgeving voel ik de noodzaak om dit onderwerp te bespreken. Er zijn zoveel mensen die psychische klachten hebben, maar er wordt eigenlijk zo weinig over geschreven en gepraat....
Toch krijgen veel mensen vroeg of laat in hun omgeving te maken met psychische klachten; bij een kennis, een vriend of familielid. Of nog veel dichter bij; in je hart en ziel, of in het hart en de ziel van je man, vrouw of kind....
Hoe dichterbij de psychische klachten komen, hoe meer je er van ziet, meemaakt en voelt.
Uit ervaring weet ik dat het hard werken is om te leven in een huis waar psychische klachten aanwezig zijn. Voor diegene die het ondergaat en voor de gezinsleden is het een onwelkome gast die maar niet weg wil gaan.
Het vergt veel van iedere betrokkene en pas dan merk je dat er in deze maatschappij weinig gesproken wordt over psychische klachten.
Het is een onderwerp die mensen graag vermijden. Omdat ze eigenlijk helemaal niet snappen wat het inhoudt, of omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren.
Mensen vinden het vaak zo moeilijk om te vragen hoe het gaat; bang voor het antwoord dat zal volgen.
Het vermijden van die vraag is ook wel logisch als je op zoek bent naar een luchtig gesprek, terwijl die ander in zwaar weer zit. Maar denk je eens in dat het zware weer jou eens zal treffen....
Toch krijgen veel mensen vroeg of laat in hun omgeving te maken met psychische klachten; bij een kennis, een vriend of familielid. Of nog veel dichter bij; in je hart en ziel, of in het hart en de ziel van je man, vrouw of kind....
Hoe dichterbij de psychische klachten komen, hoe meer je er van ziet, meemaakt en voelt.
Uit ervaring weet ik dat het hard werken is om te leven in een huis waar psychische klachten aanwezig zijn. Voor diegene die het ondergaat en voor de gezinsleden is het een onwelkome gast die maar niet weg wil gaan.
Het vergt veel van iedere betrokkene en pas dan merk je dat er in deze maatschappij weinig gesproken wordt over psychische klachten.
Het is een onderwerp die mensen graag vermijden. Omdat ze eigenlijk helemaal niet snappen wat het inhoudt, of omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren.
Mensen vinden het vaak zo moeilijk om te vragen hoe het gaat; bang voor het antwoord dat zal volgen.
Het vermijden van die vraag is ook wel logisch als je op zoek bent naar een luchtig gesprek, terwijl die ander in zwaar weer zit. Maar denk je eens in dat het zware weer jou eens zal treffen....
En echt, het hoeft helemaal niet moeilijk te zijn! Zie die ander niet anders dan een persoon met een gebroken been.
Tja, laten we de cliché tegenhanger van psychische klachten er gewoon maar eens bijhalen!
Een persoon met een gebroken been vraag je naar het ontstaan van het gebroken been. Je vraagt hoe je hem of haar kan helpen en wat hij of zij nodig heeft. Daarnaast ga je regelmatig langs bij iemand met een gebroken been en biedt je de nodige afleiding in het proces van herstel. Wanneer het herstel langer duurt dan verwacht, moedig je hem of haar aan. Je stuurt een keer een kaart, een whatsapp of spreekt een lieve, begripvolle voicemail in wanneer hij of zij de telefoon niet kan aannemen door het gebroken been.
Verder biedt je (het gezin van) de persoon met een gebroken been je hulp aan. Wanneer je een gebroken been hebt, kan je veel dingen die je anders wel deed, niet meer doen. Hulp is op sommige momenten dus heel erg welkom!
En tot slot; het gene wat iemand met een gebroken been vooral nodig heeft, is een vangnet van mensen die er gewoon 'zijn'!
Lees bovenstaande alinea nu nog eens en waar 'een/ het gebroken been' staat, lees je: '(de) psychische klachten'!
Wanneer je er 'gewoon' bent, dan ga je steeds meer begrijpen van de persoonlijke psychische klachten en de invloed daarvan op de omgeving. En niemand verwacht van je dat je alles snapt en aanvoelt en uiteraard is het ook aan de persoon met psychische klachten om je wel of niet toe te laten in dit proces. Maar wanneer je toegelaten wordt in dit proces dan zal je merken dat je nog zoveel kan leren, wanneer je de tijd neemt om je in te leven in een ander.
En of je hier nu in toe gelaten wordt of niet; 1 ding kan je altijd doen, ook op afstand. En dat kan veel grotere gevolgen hebben dan je misschien zal denken.
Je kan en mag voor deze persoon bidden! Vraag God om Zijn vrede en rust in het hart van deze persoon en om vervulling met Zijn aanwezigheid en liefde. En voor een proces van herstel dat past bij deze persoon.
Hij ziet de strijd, snapt de strijd en wil helpen in de strijd!
Laten we vanuit de opdracht die Jezus aan ons geeft omzien naar elkaar!
‘Dit is een nieuwe opdracht die Ik jullie geef: heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. Aan de onderlinge liefde zullen de mensen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’’
Johannes 13:34-35
Tja, laten we de cliché tegenhanger van psychische klachten er gewoon maar eens bijhalen!
Een persoon met een gebroken been vraag je naar het ontstaan van het gebroken been. Je vraagt hoe je hem of haar kan helpen en wat hij of zij nodig heeft. Daarnaast ga je regelmatig langs bij iemand met een gebroken been en biedt je de nodige afleiding in het proces van herstel. Wanneer het herstel langer duurt dan verwacht, moedig je hem of haar aan. Je stuurt een keer een kaart, een whatsapp of spreekt een lieve, begripvolle voicemail in wanneer hij of zij de telefoon niet kan aannemen door het gebroken been.
Verder biedt je (het gezin van) de persoon met een gebroken been je hulp aan. Wanneer je een gebroken been hebt, kan je veel dingen die je anders wel deed, niet meer doen. Hulp is op sommige momenten dus heel erg welkom!
En tot slot; het gene wat iemand met een gebroken been vooral nodig heeft, is een vangnet van mensen die er gewoon 'zijn'!
Lees bovenstaande alinea nu nog eens en waar 'een/ het gebroken been' staat, lees je: '(de) psychische klachten'!
Wanneer je er 'gewoon' bent, dan ga je steeds meer begrijpen van de persoonlijke psychische klachten en de invloed daarvan op de omgeving. En niemand verwacht van je dat je alles snapt en aanvoelt en uiteraard is het ook aan de persoon met psychische klachten om je wel of niet toe te laten in dit proces. Maar wanneer je toegelaten wordt in dit proces dan zal je merken dat je nog zoveel kan leren, wanneer je de tijd neemt om je in te leven in een ander.
En of je hier nu in toe gelaten wordt of niet; 1 ding kan je altijd doen, ook op afstand. En dat kan veel grotere gevolgen hebben dan je misschien zal denken.
Je kan en mag voor deze persoon bidden! Vraag God om Zijn vrede en rust in het hart van deze persoon en om vervulling met Zijn aanwezigheid en liefde. En voor een proces van herstel dat past bij deze persoon.
Hij ziet de strijd, snapt de strijd en wil helpen in de strijd!
Laten we vanuit de opdracht die Jezus aan ons geeft omzien naar elkaar!
‘Dit is een nieuwe opdracht die Ik jullie geef: heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. Aan de onderlinge liefde zullen de mensen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’’
Johannes 13:34-35
Geen opmerkingen:
Een reactie posten