Je kan in het verleden een
hele boel geleerd hebben. Of dat nu is in therapievorm, in je opvoeding, in het
onderwijs; het gaat er om hoe je het geleerde gaat toepassen in je leven....
En dat is nog niet zo
eenvoudig.
Eigenlijk is het als het
halen van je rijbewijs. Toen ik dat briefje op zak had (want ja, toen ik mijn
rijbewijs heb gehaald, was dat echt nog een briefje 😉), dacht ik dat ik
er was. Maar in het verkeer merkte ik al gauw dat ik het toen pas echt moest
gaan leren. Het geleerde moest ik nog leren toe te passen in de praktijk.
In 2001 heb ik mijn
rijbewijs gehaald en ik reed altijd kleine stukjes. Pas toen ik in 2011 ging
samenwerken met een landelijk bedrijf, ging ik zonder medepassagiers lange
ritten maken. 10 jaar na het halen van mijn rijbewijs leerde ik dat het heel
vaak en lang rijden, er voor zorgt dat het een deel van je wordt wat
automatisch gaat; zonder er bij na te denken. Daarvoor reed ik wel met plezier,
maar het was door het weinige rijden nog geen gewoonte geworden. Vooral bij bijzondere
situaties in het verkeer moest ik er erg bij nadenken.
Zo werkt het ook in het
omgaan met psychische veranderingen. In je opvoeding of in therapie kan je
allerlei handvaten hebben gekregen voor het omgaan met bepaalde situaties, maar
dit kost in het begin enorm veel energie, omdat het nog geen automatisme is. En
vooral in bijzondere of nieuwe situaties kost het extra veel energie om je
psychisch staande te houden.
Je moet overal bij
nadenken en er bewust voor kiezen om het anders te doen dan je was gewend,
omdat je weet dat de maniertjes uit het verleden je niet hebben geholpen.
Maar voordat het
automatisch is moet je heel wat psychische kilometers hebben gemaakt....
Veel mensen hebben vaak
niet door hoe intensief psychische verandering is en hoe veel het van de
desbetreffende persoon vraagt.
Niks gaat vanzelf, overal
moet over nagedacht worden. En dat is een hele innerlijke strijd.
Maar uiteindelijk kunnen
we ons er allemaal iets bij voorstellen, want we hebben allemaal ooit eens
leren lezen...
Hoe ging dat ook
alweer?
M-AA-N MAAN, R-OO-S ROOS,
V-I-S VIS
Hakken en plakken! Hakken
gaat nog prima, want de meeste letters ken je op den duur wel, maar bij het
plakken moet je heel goed nadenken, want je hersenen moeten dan verschillende
stappen gaan samenvoegen.
Het gemiddelde kind heeft
in groep 6 het hoogste niveau gehaald voor het lezen. Daar is dus 3 jaar aan
vooraf gegaan om de geleerde letters volledig toe te kunnen passen in het lezen
van teksten (en dan heb ik het over teksten op hun niveau)!!!
Wanneer je op latere
leeftijd nieuwe handvaten krijgt voor psychische verandering, heeft het veel
oefening nodig om het toe te kunnen passen in de praktijk. Iets wat je
tientallen jaren op een bepaalde manier hebt gedaan, verandert niet zomaar... En
dat is hard werken en vraagt veel energie.
En wanneer je denkt dat je
het in de vingers hebt, kan je zo weer terug vallen in oude gewoonten. Dit
kan heel frustrerend kan zijn, omdat je het juist zo graag anders wilt.
Gun jezelf of die ander de
tijd om met nieuwe situaties en gewoonten om te gaan. En laat je hierin
bijstaan door Degene die precies weet wat je nodig hebt. God kent jou, je
partner, je kind en/of je dierbare door en door en Hij gunt je het allerbeste.
En soms is ‘het beste’ ook de fase waarin je mag leren dat je er met vallen en
opstaan doorheen mag gaan.
En ga jij, je partner, je
kind of een andere dierbare, door een fase van psychische veranderingen heen?
Leg je prioriteit dan bij je persoonlijke relatie met God! Bij Hem vind je
herkenning, begrip, liefde, troost, kracht en rust. En vanuit die relatie kan
je er ook zijn voor jezelf en die ander....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten