GEESTELIJKE LOCK DOWN

Gooi alles waar je je zorgen over maakt maar in Gods handen, want hij zorgt voor je.

1 Petrus 5:7

Je hebt van die momenten in je leven dat je je afvraagt waar het allemaal over gaat…. Je zou kunnen denken aan de volgende vraagstukken; Waarom gaan we als mensen op een bepaalde manier met elkaar om? Hoe zit het nu precies met de corona-maatregelen? Waar gaat het heen met de wereld? Hoe wordt het allemaal weer een beetje normaal? 

En los van wat er in de wereld speelt, kan je ook kijken naar een veel breder vraagstuk: waar gaat het leven eigenlijk over? 

Als je iets heftigs overkomt, dan is het net of je een totale lock-down krijgt in je systeem. Alles slaat op tilt en je bent even het zicht op de toekomst kwijt. Wie ben ik? Wie is die ander? Wat wordt er van mij verwacht? Reageer ik wel zoals ik zou moeten reageren? 

Al deze vragen en nog veel meer kunnen deel zijn van het proces waar je in bent beland.

In dit proces krijg je te maken met verschillende gedachten. Op één of andere manier zijn we hierin allemaal verschillend gemaakt en hebben we allemaal een andere manier om om te gaan met grote tegenslagen. Toch zie je in dit proces wel heel vaak dat je te maken krijgt met gedachten die je kunnen opbouwen en gedachten die je nog verder naar beneden kunnen trekken. De volgende gedachten kunnen je misschien wel bezig houden;

Ik kan dit helemaal niet

Misschien ken je dit wel. Dat je op een punt beland bent dat je denkt; ‘Ik kan dit helemaal niet.’ Je ziet alleen maar datgene wat je in de greep houdt en bent er heilig van overtuigd dat je er niet meer uit komt. Je bevriest als het ware en bent niet in staat om vooruit te kijken. Je moeite is zo groot. De emoties overmannen je en je hebt geen idee hoe het nog weer goed gaat komen.

Het leven is niet meer leuk

Dit resulteert er in dat je het allemaal even niet meer weet. Het hele leven heeft plots of geleidelijk aan zijn glans verloren en het hier en nu lijkt in geen enkel opzicht meer op wat je voor ogen had. Het verleden is geweest en is niet meer terug te halen. En hoe krijg je het dan nog voor elkaar om de toekomst nog enigszins mooi in te kleuren.

De tijd mag wel stil blijven staan

Het hier en nu houdt je nog het dichtst bij het verleden, datgene wat je zo goed kende en waar je je gelukkig voelde. Heerlijk lijkt het, om deze fase voor altijd te laten duren. Even de tijd stil zetten, met de herinneringen nog vers op het netvlies en de onduidelijke toekomst nog even vooruit schuivend.

Hoe je met dit soort gedachten om moet gaan is mij eigenlijk ook een raadsel. Hierin moet ik heel eerlijk toegeven dat het een zoektocht is en daarbij mag en kan je zelf ontdekken wat er bij jou past. 

De troef die ik zelf inzet is: schrijven. Door te schrijven kan ik zelf mijn gedachten ordenen en hoop ik te ontdekken welke weg ik hierin mag gaan. En heel misschien kan ik iemand die dit leest wel helpen door mijn eigen proces heen.

Het mooie is wel dat ik ondanks alles, midden in de mist, het gedicht heb geschreven dat ik afgelopen keer heb geplaatst. Ondanks mijn gevoelens, kwam er een dankwoord uit en had ik deze woorden binnen de kortste keren op papier staan. 

Zo’n bemoediging; God wil je helpen, dwars door je talenten heen. Hij wil tegen je spreken, dwars door je talenten heen. Kijk dus niet naar wat je niet denkt te kunnen. Maar focus je, wanneer je heel diep zit, op datgene waar je goed in bent. Ga in je kracht staan en dwars daar doorheen kan God tegen je spreken en je nieuwe moed geven.

En wees eerlijk; gedachten zijn maar gedachten. Laat ze een tijdje toe, laat je emoties toe, laat je onzekerheden toe. Maar blijf alert! Als ze je weg zuigen van de vreugde in je leven; richt je op je positieve gedachten en de weg die je mag gaan met God.

Deze tekst is ontstaan vanuit mijn eigen verse proces na het overlijden van mijn vader op 13 oktober 2020.