HEEL GEWOON...

Maria kreeg bezoek van een engel, wat al een wonder op zich is. Alleen dit bezoek kan mij al een lichte vorm van jaloezie geven. Ik zou ook wel een bezoekje willen van een engel…

Maar daar bleef het niet bij. Maria zal zwanger worden en haar kind zal de Zoon van de Allerhoogste worden genoemd. De engel Gabriel vertelde haar dat haar familielid Elizabet ook zwanger was en kort nadat ze het bijzondere bezoek had gehad van Gabriel reisde Maria naar Elizabet en beiden waren zo vol van wat hen overkwam dat ze dit enthousiast met elkaar deelden.

Je zou denken dat God voor de meest bijzondere opdrachten, de meest bijzondere mensen uitkiest. In zekere zin klopt dat ook, maar dat ‘bijzondere’ is net even iets anders dan dat je zou verwachten. 

De afgelopen weken heb ik veel kerstfilms gekeken. Volgens de mannen in mijn gezin bestempeld als ‘foute’ kerstfilms…. Ach ja, wat zal ik er van zeggen: in deze hectische tijd vind ik het heerlijk om een film te kijken die vanaf minuut 1 al helemaal te voorspellen is. 

En heerlijk ook hoe alles op het einde van de film als een puzzel in elkaar past. En er was één gemeenschappelijk thema in veel van deze films te vinden: vaak was de hoofdrolspeler ooit verhuisd naar de grote stad om carrière te maken, ging volledig op in zijn/haar werk, maar kwam er in de loop van de film achter dat er niets gaat boven een plek waar je jezelf kan zijn, omringd door mensen die van je houden en waar jij van houdt. Niet de glitter en glamour, maar het ‘gewone’ leven kreeg de voorkeur. 

Maria was in die zin ook een vrouw, of eigenlijk nog een meisje, dat heel ‘gewoon’ was. The girl next door, zou je kunnen zeggen.  Niet dat wat ze deed maakte haar bijzonder, maar wie ze was als mens. God wist dat ze bereid zou zijn om deze bijzondere opdracht op zich te nemen. Maria antwoordde: "Ik wil de Heer God gehoorzaam zijn. Laat Hij met me doen wat u heeft gezegd.” (Lucas 1:38)

Ze dacht niet: ‘Wat gaat het mij opleveren? Hoe moet ik dit kind gaan onderhouden? Wat zal de omgeving wel niet van me denken?’ Ze nam de boodschap aan en haar vertrouwen in God was blijkbaar zo groot dat het in haar vermogen lag om het te laten gebeuren zoals de engel had gesproken.

Dat Maria Gods plan begreep laat ze horen wanneer ze Elizabeth bezoekt. Ze heeft heel goed door dat God haar heeft uitgekozen, juist doordat ze nederig was geweest. En ze noemt heel gericht de hoogmoedigen die God in verwarring brengt en de vorsten die Hij van hun troon stoot. 

(Lucas 1: 50-52)

Heel eerlijk gezegd merk ik zelf ook dat God mijn hoogmoed en de vorsten die ik voor mezelf soms verhoog allemaal aanpakt. Bij God lijkt het omgekeerde de waarheid te zijn in vergelijking tot de maatstaven van de wereld. Wanneer je Hem toelaat in je denken, in de keuzes die je maakt en de dingen die je doet, laat Hij je zien waar je waarde ligt en wat Zijn weg is met jou. 

Hij kwam bij ons op deze aarde heel gewoon, als een kwetsbaar kindje, zonder eigen dak boven het hoofd. En die kwetsbaarheid is ook een voorbeeld voor ons, want we hebben de kwetsbaarheid als kind nodig om gevormd te kunnen worden tot de volwassene die we jaren later zullen zijn. 

Zo mogen we kwetsbaar bij God komen, want juist dan geven we God de ruimte om ons leven te vormen. 

Hij op de troon, wij heel gewoon….

Gezegende Kerst!