STEEDS MEER GAAN LIJKEN OP HEM

Ken je dat liedje: ‘Ik wil meer en meer gaan lijken op Jezus, ik wil meer en meer gaan lijken op Hem…’ Als volgeling van Jezus is dat wat je wilt. We noemen onszelf ‘christen’, wat al een heel duidelijke verwijzing is. Maar vaak bekruipt me de vraag: ‘Verdien ik die naam wel? Mag ik mezelf wel christen noemen?’

Zo vaak lijkt het er op dat we totaal afwijken van het plan dat God met ons leven heeft. We kunnen er met ons menselijk verstand niet bij dat we überhaupt in Zijn gedachten kunnen zijn en dat Hij vreugde in ons vindt. Ken je die gedachten? Ken je de vraag of je nog wel op de goede weg zit? Of je het wel waard bent om van te houden?

Ik wil meer op meer gaan lijken op Jezus, maar telkens als ik 2 stappen vooruit ga, ga ik soms wel 4 stappen terug…. Ik richt mijn ogen echt wel op Hem, maar door alles wat ik meemaak en alles wat er speelt in dit leven, lijk ik steeds weer bij Hem vandaan gezogen geworden. Net als ik weer een bewuste keuze heb gemaakt voor Hem, raak ik in verwarring en neem ik ‘zomaar’ de verkeerde afslag. Ik wil wel het goede doen, maar het lukt me niet.

En precies zo is het: het lukt MIJ niet! Ik alleen bak er vaak helemaal niks van. Als ik de keuze maak om hem te volgen, ga ik zo makkelijk weer mijn eigen paden in. Zo sta ik nog heel dicht bij God, maar ik hoef maar even te vermoeden dat ik het zelf wel kan en God voelt weer mijlen ver van mij vandaan. Ik zeg bewust ‘voelt’….

Laatst keek ik een film waarin werd gezegd: ‘Jij als leerkracht moet het weten: als leerlingen een test maken, is de leraar stil.’ Dit zette me aan het denken.

Het lijkt soms alsof we totaal van Gods plan afwijken. Maar wat ben ik dan klein in mijn denken. Ik bepaal namelijk het plan niet, dat doet God! Misschien zorg ik soms wel voor vertraging en heb ik wat meer tijd nodig om te ontdekken wat Zijn plan is. Maar in dat alles staat God nog steeds bij me en wacht geduldig tot ik de weg naar Hem weer heb gevonden en ondertussen gaat Hij verder met Zijn plan.

Hij voelt misschien ver weg, maar Hij is heel dichtbij! Als mijn leraren tijdens de toetsen die ik heb gemaakt me vanalles hadden toegefluisterd, was dat op de korte termijn erg handig geweest, maar mijn lange termijn geheugen had er weinig van opgeslagen.

God weet dat we het in dit leven niet altijd de juiste keuzes maken, maar Hij weet ook dat we leren van onze verkeerde keuzes en dat we nog meer gedreven worden als we de fout nogmaals maken. Het gaat er niet per se om dat we het allemaal goed doen in dit leven. Het gaat er om dat we door onze keuzes leren dat we Hem bij alles nodig hebben.

Gaandeweg leer ik steeds meer, juist door vallen en weer opstaan, dat er één constante factor is in mijn leven en dat is God! Hij is zo ongelooflijk trouw: Daar waar ik faal, brengt Hij herstel. Als ik me verstop, roept Hij mijn naam. Waar ik twijfel, daar brengt Hij groei. Waar ik struikel, daar tilt Hij op. En Hij geeft mij liefde en geduld, als het bij mij ontbreekt.

Jezus heeft ons voorgedaan dat we God nodig hebben, dat we gemaakt zijn om een relatie met Hem te hebben. Ook Hij zocht vaak de stilte en de rust om met Zijn hemelse Vader te praten. Hij leefde Zijn leven met God. En zo mogen wij steeds meer en meer gaan lijken op Jezus…