BROKEN TOGETHER

Als je jong bent heb je vaak een heel romantisch beeld van het huwelijk. In de voorbereiding op ons huwelijk hebben we een brief aan elkaar geschreven en daar benoemden we in dat we samen oud wilden worden, een droom hadden om samen kinderen op te mogen voeden en dat we het goed zouden hebben met elkaar.

In deze brief stond nog weinig over tegenslagen, verliezen, ziekten of iets in die strekking.

Toch hebben we er wel degelijk over nagedacht dat we vast ook moeilijke tijden tegen zouden gaan komen. Toen ik laatst onze kast aan het opruimen was, kwam ik onze huwelijksgeloften tegen en ik vond het erg mooi om te lezen wat we elkaar beloofd hebben. Een aantal zinnen die we naar elkaar uitspraken:

“In voor- en tegenspoed en in ziekte en gezondheid”, “…van je te houden om wie je bent”, “je trouw te blijven en te eren” en “Dit alles wil ik je beloven….in de nabijheid van God”.

Over zo’n 4 maanden mogen we ons 15 jarig huwelijk vieren en inmiddels weet ik dat deze zinnen heel waardevol zijn geworden! Nooit had ik toen kunnen bedenken dat we in de jaren die zouden komen afscheid zouden moeten gaan nemen van dierbaren, een psychische ziekte en lichamelijke klachten op ons huwelijk zouden gaan drukken, we heftige bevallingen zouden gaan meemaken en  een miskraam voor de kiezen zouden krijgen. En dan heb ik het nog niet over de kleine dingen die ook al genoeg irritaties kunnen opleveren, want geloof me, wij zijn ook gewoon maar mensen 😉

Het huwelijk is een prachtig teken van je liefde voor elkaar, maar het is ook een back-up voor de momenten dat het moeilijk wordt. Wat is het mooi om juist op die momenten te lezen wat je elkaar toen hebt beloofd. Want uiteindelijk kunnen denk ik alle stellen die al jaren bij elkaar zijn, zeggen dat het huwelijk ook hard werken is. Je blijft toch 2 verschillende individuen met een andere achtergrond en dan ineens moet je dat samen brengen in een toekomst.

Hierbij is het denk ik heel belangrijk dat je elkaar lief hebt zoals die ander is. In zijn of haar talenten, maar ook in het falen. Want wees eerlijk; iedereen kent momenten dat je dingen doet of zegt waarbij je achteraf niet bepaald trots bent op jezelf. Juist op die momenten heb je iemand nodig die je rugdekking geeft en er voor je staat!

En wat ik dan zo mooi vind aan onze God is dat Hij in Zijn trouw en liefde rondom een echtpaar wil staan. Wanneer je je beiden afhankelijk weet van Hem, dan komt automatisch je eigen ‘ik’ meer op de achtergrond en krijgt God de ruimte om te werken in een huwelijk.

En wanneer je het samen doet met Hem dan kan je die ander een nog betere rugdekking geven, want je kan elkaar wijzen op de identiteit die je in Christus hebt! Ondanks je falen, mag je altijd weer opnieuw beginnen bij God, maar ook bij elkaar.

Nou hoor ik je denken; dat is gemakkelijk zeg, dus ik moet elke keer maar inschikkelijk zijn. Maar ik heb het niet voor niets over “je beiden afhankelijk weten van Hem”, want als dit zo is, dan weet je ook welke verantwoordelijkheden je hebt als man en vrouw. En daar mag je elkaar ook op wijzen…

En geloof maar niet dat ik makkelijk praten heb, want ik kan je vertellen dat we zeker de afgelopen 7 jaar heel wat voor de kiezen hebben gekregen. Ik kan soms met weemoed terug denken aan de eerste jaren van ons huwelijk…

Het is niet makkelijk om je man te zien strijden met een psychische stoornis, want je wilt hem gelukkig zien. Een psychische stoornis kan ook de communicatie tijdelijk flink verstoren. Het kan tussen je in komen te staan, doordat het totaal niet aansluit op het beeld dat je met het huwelijk voor ogen had. Of doordat je je partner ziet veranderen.

Ik heb zelf vaak pijnlijke gewrichten en spieren, wat vermoeidheid geeft en daardoor ben je soms prikkelbaar en ongeduldig. Geen ingrediënten voor een vrolijke echtgenote... 

Samen een miskraam doormaken is naast dat het heel verdrietig is, ook een hele uitdaging om daar samen mee om te gaan, want een vrouw ervaart het heel anders als een man.

Het verlies van mensen die heel belangrijk waren in ons leven, oma’s en een opa, zijn ook moeilijk om samen mee te maken. De periode van afscheid, een plotseling verlies, de periode van verwerking; iedereen doet dat op z’n eigen manier en er is inleving voor nodig om die ander daar in bij te kunnen staan. En communicatie om aan te geven wat je nodig hebt.

Het geeft me dankbaarheid om te ontdekken dat we door onze tranen heen toch kunnen zeggen dat we er samen sterker door zijn geworden. En dat is echt niet door onze eigen keuzes en manieren, maar door onze afhankelijkheid van God. Daar waar geduld soms mist, vult Hij met liefde aan. Daar waar boosheid om de hoek kwam kijken, gaf Hij een zacht hart. Toen verdriet overmande, kwam Hij met troost. Waar wij de woorden missen, geeft Hij opbouwende en wijze woorden voor elkaar. Daar waar de liefde soms naar de achtergrond verdwijnt, spreekt Hij onze herinneringen aan. En waar de hele wereld om ons heen blijft tollen, daar geeft Hij een vaste basis!

Laat Uw Koninkrijk komen in huwelijken en gezinnen en geef Uw zegen en vechtlust waar huwelijken dreigen om te vallen. Laat hen die verwond zijn door relaties, zien dat Uw trouw voor eeuwig is!

De artikelen met het label 'Bewijsmateriaal' laten mijn persoonlijke ervaringen zien waarin ik door gebed, een ervaring, een gevoel, een ontmoeting, of iets dergelijks een ontmoeting met God heb gehad, of door God geleid ben. Al deze momenten zijn mijn bewijzen voor het bestaan van God!

Er zijn in mijn leven al veel van dit soort momenten geweest en ik probeer dit in de loop van de tijd te beschrijven in verschillende verhalen....