ADVENT

 

Bijna een jaar geleden begon ik mijn reis. Een reis met de Bijbel. Ik had hele delen van de Bijbel gelezen, maar ik heb nog nooit kunnen zeggen dat ik dit boek van kaft tot kaft heb gelezen. Nog een paar weken en dan heb ik de Bijbel volledig gelezen. En wat was het een reis.

Nu ik dit schrijf zit ik heerlijk in een kleedje gewikkeld op de bank. De wind hoor ik rond het huis gaan en binnen flakkert het licht van een kaars op de salontafel. 

De jongste kinderen liggen al heerlijk in bed en ik heb zojuist een kerstfilm gekeken met een overvloed aan liefde, warmte en chocolademelk. 

En hoewel het heerlijk is om zo te ontspannen na een dag werken, gaan mijn gedachten alweer naar mijn nieuwe liefde.

Ik ben in het afgelopen jaar echt verslingerd geraakt aan Gods woord. Soms was het echt wel even doorzetten. Het ene geslachtsregister na het andere kwam voorbij. Vaak vroeg ik God om hulp! En volhouden en doorzetten heeft er nu toe geleid dat God zo duidelijk tot me is gaan spreken in de verhalen die ik lees.

Zo heb ik Nehemia net uit gelezen. Wat een rijke geschiedenis vinden we in dit boek. De opbouw van de muur van Jeruzalem wordt hierin beschreven. Je leest ook precies wie mee komt werken aan de herbouw en over de tegenstand die er is tijdens de herbouw van de muur.

Het is zo’n mooie link naar ons leven nu. De muur staat rondom Jeruzalem om de stad te beschermen. Tegelijkertijd bevind zich in deze stad de tempel. 

De vraag die ik mezelf stelde tijdens het lezen was; hoe bescherm ik mijn tempel? 

1 Korintiërs 6

[19] Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God? Weet u niet dat u niet van uzelf bent? [20] U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam.

Net als het volk Israël dat deed verlies ik zo vaak het zicht op God. En als er een wonder is gebeurd, verliezen we dit alsnog uit het oog. We vervallen in oude patronen en de vijand weet ons vaak te verleiden. 

Dit is iets wat ik wil voorkomen! Na het wonder dat ik heb mogen ontvangen, wil ik echt dicht bij God blijven en Hem mijn dank tonen!

Ik heb een muur nodig die mij beschermd tegen het kwaad. Die mij beschermd om te voorkomen dat er weer een afstand ontstaat tussen mij en God. 

Hij is mijn Redder en mijn Geneesheer! Hem wil ik blijven volgen. 

Hierbij heb ik mensen om mij heen nodig die samen met mij willen bouwen aan mijn muur van bescherming. Mede christenen die je bijstaan als je het moeilijk hebt. Die je opbouwen en die je tot groei kunnen brengen. 

De muur was af! En het volk en Nehemia vierden feest! Er werd gedanst en gezongen, iedereen was blij! 

Maar; na verloop van tijd vertrok Nehemia, de aanvoerder van de herbouw. En met Nehemia vertrok ook de bewogenheid om de stad en de tempel te onderhouden. 

Mensen trokken terug naar Juda, waar ze hun eigen stukje grond hadden. Dat kleine eigen stukje wilden ze onderhouden om te voorzien in hun eigen inkomsten.

Hoe vaak doen wij dit niet. Dat we gericht zijn op onszelf. De noodzaak voelen om onszelf te voorzien van ons levensonderhoud. Zoals Nehemia vertrok, zo nemen wij afstand van de Heilige Geest in ons leven, die ons kan aanvuren en enthousiasmeren voor het werk in Gods Koninkrijk! 

We hebben Gods Geest zo nodig in ons leven! Ik merk gewoon dat mijn hart soms haast te klein is voor de liefde die er in is komen wonen. En ik kan niet anders meer dan het te delen. Dit doe ik binnen het gezin en op mijn werk en ik vertel mijn verhaal aan iedereen die het maar horen wil. Het is letterlijk een hart dat overstroomt….. Ik ben soms echt verbaast aan wie ik mijn verhaal vertel, ‘zomaar’ uit het ‘niets’…. 

Gods woord is het afgelopen jaar echt een muur gebleken! Een muur van bescherming, waar je iedere keer weer op terug kan vallen en wat zo’n prachtige handleiding voor het leven biedt. 

En zeker wanneer je het oude testament kan linken aan het nieuwe testament, dan gaan er zoveel luikjes open in begrip en verwondering! 

Advent is een tijd van verwachting. Van voorbereiding op de komst van Jezus. Hoe bereid jij je voor op Zijn komst? Zorg ervoor dat je weet wat jouw muur van bescherming is en dat het fundament ligt in het woord van God! 

Geworteld in Zijn Geest zal je nog meer uitkijken naar Zijn komst! 

Ik wens je een gezegende adventstijd toe!

KRACHT IN KWETSBAARHEID

Vandaag ging ik heel bewust een wandelingetje maken, om iets van kwetsbaarheid vast te leggen. We waren in een natuurlijke omgeving met bos en een mooie vlakte met vennetjes, dus had ik me ingesteld op een foto van de natuur. Ik wandel graag in de natuur en dat is ook de plek waar ik God eigenlijk altijd wel ontmoet. Deze keer liep het net even anders... Voordat ik goed en wel een pad had ontdekt, moest ik mezelf langs een afzetting manoeuvreren. Er werd druk gebouwd naast de locatie waar wij zaten. Om veiligheid te garanderen hadden ze hekken geplaatst, maar ik ontdekte al snel dat ik er langs kon lopen en mijn natuurwandeling zou kunnen starten.

Zo vaak zijn we op zoek naar de stilte om God te ontmoeten. Het is soms zo ingewikkeld om Hem te ontdekken in de ruis van alledag. Christenen hebben het over 'stille tijd' en 'stilte retraites' en uit ervaring heb ik mogen ontdekken dat in die stilte God ineens weer zichtbaar kan worden. Maar aan wie ligt dat eigenlijk? Verstopt God zich in de drukte? Zijn wij beter in luisteren als we niet afgeleid worden door omgevingsfactoren? Of is er iets anders aan de hand?

Inmiddels ben ik alweer 4,5 jaar verder sinds mijn eerste corona besmetting. Het was een pittige weg. Zeker de eerste periode toen er ook nog een combinatie was van ziekte en rouw. Ik was God uit het oog verloren. De basis lag er, God was nog steeds mijn Vader, maar voor mij uit het zicht en uit het gevoel verdwenen. En dat was pijnlijk, want waar was God nu ik hem zo nodig had? Ik belandde in een gelaten houding. Dit riedeltje kende ik wel uit het verleden en God zou vanzelf wel weer een keer 'op poppen'. Klinkt oneerbiedig en ik heb inmiddels geleerd dat dat het ook is. 

Mijn man stuurde mij in maart 2024 naar een stilte retraite. In eerste instantie was ik helemaal van de leg. Want erheen rijden, ergens anders slapen en alle indrukken zouden mijn ziek zijn vast niet goed doen. Uiteindelijk ben ik toch gegaan en het tegendeel bleek waar. Ik werd tot stilte geforceerd, stilte in mijn hoofd: 3 dagen niet praten en geen afleiding van schermen. En daar was God! Hij sprak, ik luisterde en....... thuis verloor ik Hem al snel weer uit het oog.

Steeds kwam ik God weer tegen, ik botste als het ware tegen Hem aan, maar liep ook weer verder zonder er echt aandacht aan te geven. Tot eind 2024! Toen maakte ik een keuze; ik ga de 'Bijbel in een jaar' lezen. Ik voelde dat ik een stap moest zetten. God had mij niet los gelaten, ik liet me afleiden door al mijn omstandigheden en ik vond dat God zich weer aan mij moest laten zien. Maar het tegengestelde was de waarheid. Ik moest zelf weer naar God toe gaan, volhardend, Hij voorop en ik er achteraan.

Verslingerd aan Zijn woord ging ik stap voor stap verder en God sprak! Eerst in een droom waar ik Jezus mocht ontmoeten. Ik vroeg Hem om onze zoon te genezen. Jezus zei dat hij dat zou doen, maar dat Hij ook mij zou genezen. Ik viel voor Jezus neer en huilend werd ik wakker uit mijn slaap. Net als het volk Israël die vele wonderen hadden meegemaakt en dit vaak uit het oog verloren, vergat ik al vrij snel de intense ervaring van de droom. Zelfs toen onze zoon bedacht dat we in onze gemeente konden vragen om ziekenzalving kwam het niet in mijn gedachten. 

26 juni was het zover; er kwamen drie gemeenteleden bij ons thuis voor ziekenzalving. Het moment dat de olie op mijn hoofd kwam ervoer ik een gevoel dat niet met woorden te vangen is. Eerst schrok ik er van en verwachtte ik flauw te vallen, totdat ik voelde dat het goed en vredig was en ik mij er aan over kon geven. Na het gebed liepen de tranen over mijn wangen en was er pure dankbaarheid voor de kracht die ik ervaren had. Ik ben nog een aantal maanden onzeker geweest. Was dit nu genezing of was het een opleving? Inmiddels durf ik het zwart op wit te zetten: Jezus heeft mij genezen! 

Dat zegt niet dat ik helemaal geen lichamelijke ongemakken meer ervaar, maar de long covid is weg. En daarbij heeft God mij ook geestelijke vernieuwing gegeven. En dat ben ik nog steeds heel erg aan het ontdekken. Maar wat is het een rijkdom om God weer zo te mogen ervaren en zelfs een enorme verdieping van een leven met God te hebben gekregen. Daarover later vast meer...

Terug naar de vraag 'Verstopt God zich in de drukte?'. Daar kan ik een heel kort antwoord op geven: Nee! Maar waarom  is er dan stilte nodig om Hem te ontmoeten? God heeft die stilte niet nodig. Wij hebben die stilte nodig als we de connectie met Hem zijn verloren. Wij moeten op zo'n moment opnieuw verbinding maken met God. God is trouw. Hij bouwt het huis wel, Hij gaat wel door met Zijn plan! En als wij die verbinding dan weer hebben gelegd, dan lukt het zelfs om dwars door de drukte en het lawaai heen Hem te horen. 

Vandaag op locatie verloor ik nogal eens de verbinding met het wifi netwerk. Iedere keer als ik mijn laptop weer aandeed, moest ik opnieuw verbinding maken. Maar vervolgens had ik de rest van de tijd verbinding. Zo is het ook met God. Iedere keer moeten wij weer verbinding maken, ons overgeven aan God en achter Hem aangaan. Zodra je ook maar even die focus verliest, mag je weer opnieuw bij Hem komen en Hem de leiding geven. 

Dwars door de geluiden van de bouwvakkers heen bracht God mij naar de zijkant van de bouwplaats en kwam er een lied in  mijn hoofd. "Want als U het huis niet bouwt, is de moeite tevergeefs. Als U niet werkt door mij, blijft er niets dat waarde heeft... "

Ik had verbinding, dat was wel duidelijk. En ik kan nu zeggen dat de lange periode van stilte tussen mij en God mij zoveel heeft geleerd en gebracht. Vanuit kwetsbaarheid is kracht zichtbaar geworden. 

Vanaf nu haal ik steeds weer opnieuw levend water bij Hem. 'En het water dat Jezus geeft, zal in ons een bron worden van water dat opwelt tot in het eeuwige leven.' (Joh 4:14)

ONZICHTBARE HOOP

Laag voor laag wordt afgepeld. Met de jaren wordt langzaam aan steeds meer zichtbaar wie je werkelijk bent als persoon en hoe het leven in elkaar zit. Maar de volgende laag dient zich alweer aan, want er is weer een stukje niet te doorgronden. Dus maar weer verder afpellen en doorzoeken. 

Hopelijk blijft dit proces gaande in je hele leven. Dat houdt het spannend en richt je op het hier en nu. Op de veranderlijkheid van het leven en je omgeving. 

Vandaag zat ik in een gezellige lunchroom met m’n hartsvriendin. We fantaseerden even hoe het zal zijn als dit pellen wel zou stoppen. In onze gedachten zaten we over 25 jaar op precies dezelfde plek, waarbij de één zegt: ‘Ik had zo’n zware dag gister.’ Waarop de ander reageert: ‘Oja, dat had ik vorige week ook!’

Allebei gestopt met pellen en volledig in de eigen bubbel beland, zonder echt zicht op de ander.

Later op de middag liep ik met onze dochter over een mooi landweggetje. Aan de ene kant van het pad is een hek van schrikdraad om de schapen tegen te houden als die straks weer buiten wandelen.

Aan de andere kant van het pad staan allerlei struiken als afscheiding naar de tuin er achter. Wat straks weer privacy zal bieden, wanneer de blaadjes weer aangegroeid zijn. 

Ik zei tegen mijn dochter: ‘Moet je al die knoppen zien!’ Waarop ze verbaasd vroeg: ‘Waar zie je die dan?’ Ik moest haar gelijk geven, ze waren nog nauwelijks te zien. Ze waren nog bruin, precies dezelfde kleur als de takken. Maar ik zag ze toch echt heel duidelijk. 

Heb je het ook wel eens gehad, dat de schellen ineens van je ogen vallen en je iets heel nieuws hebt ontdekt? Nieuwe inzichten geven een diepere laag aan je bestaan en zorgen er voor dat je je vernieuwd voelt. Het zijn van die mijlpalen, die we eigenlijk veel meer zouden mogen vieren en delen met elkaar! 

Als je ooit hebt geleerd om iets te zien, is het haast niet mogelijk meer om het niet te zien. Je blik is verruimd en er is iets nieuws toegevoegd aan de lange lijst van weetjes die je vaak onbewust met je meedraagt. 

Ik had de bruine knoppen gezien en voelde de hoop van de lente. Een seizoen waar ik, na een donkere winter, altijd zo naar verlang. De hoop van het onzichtbare deed me denken aan de Hoop van de Onzichtbare…. 

De natuur laat zo prachtig zien hoe God alles in Zijn hand heeft. We zien vaak maar een fractie van hetgeen hij ons te bieden heeft. Zoveel lijkt onzichtbaar te zijn en we hebben heel wat pelwerk nodig bij onszelf om tot Zijn kern te komen.

En toch geeft Hij in alles om ons heen tekenen, lichtpuntjes en smaakmakers waardoor we steeds weer kleine hints ontvangen van Zijn plannen. 

En als je een hint eenmaal hebt ontrafeld, wordt het grotere plaatje steeds beter zichtbaar!

Durf te pellen, er valt nog zoveel meer te ontdekken!