ONZICHTBARE HOOP

Laag voor laag wordt afgepeld. Met de jaren wordt langzaam aan steeds meer zichtbaar wie je werkelijk bent als persoon en hoe het leven in elkaar zit. Maar de volgende laag dient zich alweer aan, want er is weer een stukje niet te doorgronden. Dus maar weer verder afpellen en doorzoeken. 

Hopelijk blijft dit proces gaande in je hele leven. Dat houdt het spannend en richt je op het hier en nu. Op de veranderlijkheid van het leven en je omgeving. 

Vandaag zat ik in een gezellige lunchroom met m’n hartsvriendin. We fantaseerden even hoe het zal zijn als dit pellen wel zou stoppen. In onze gedachten zaten we over 25 jaar op precies dezelfde plek, waarbij de één zegt: ‘Ik had zo’n zware dag gister.’ Waarop de ander reageert: ‘Oja, dat had ik vorige week ook!’

Allebei gestopt met pellen en volledig in de eigen bubbel beland, zonder echt zicht op de ander.

Later op de middag liep ik met onze dochter over een mooi landweggetje. Aan de ene kant van het pad is een hek van schrikdraad om de schapen tegen te houden als die straks weer buiten wandelen.

Aan de andere kant van het pad staan allerlei struiken als afscheiding naar de tuin er achter. Wat straks weer privacy zal bieden, wanneer de blaadjes weer aangegroeid zijn. 

Ik zei tegen mijn dochter: ‘Moet je al die knoppen zien!’ Waarop ze verbaasd vroeg: ‘Waar zie je die dan?’ Ik moest haar gelijk geven, ze waren nog nauwelijks te zien. Ze waren nog bruin, precies dezelfde kleur als de takken. Maar ik zag ze toch echt heel duidelijk. 

Heb je het ook wel eens gehad, dat de schellen ineens van je ogen vallen en je iets heel nieuws hebt ontdekt? Nieuwe inzichten geven een diepere laag aan je bestaan en zorgen er voor dat je je vernieuwd voelt. Het zijn van die mijlpalen, die we eigenlijk veel meer zouden mogen vieren en delen met elkaar! 

Als je ooit hebt geleerd om iets te zien, is het haast niet mogelijk meer om het niet te zien. Je blik is verruimd en er is iets nieuws toegevoegd aan de lange lijst van weetjes die je vaak onbewust met je meedraagt. 

Ik had de bruine knoppen gezien en voelde de hoop van de lente. Een seizoen waar ik, na een donkere winter, altijd zo naar verlang. De hoop van het onzichtbare deed me denken aan de Hoop van de Onzichtbare…. 

De natuur laat zo prachtig zien hoe God alles in Zijn hand heeft. We zien vaak maar een fractie van hetgeen hij ons te bieden heeft. Zoveel lijkt onzichtbaar te zijn en we hebben heel wat pelwerk nodig bij onszelf om tot Zijn kern te komen.

En toch geeft Hij in alles om ons heen tekenen, lichtpuntjes en smaakmakers waardoor we steeds weer kleine hints ontvangen van Zijn plannen. 

En als je een hint eenmaal hebt ontrafeld, wordt het grotere plaatje steeds beter zichtbaar!

Durf te pellen, er valt nog zoveel meer te ontdekken! 

EEN BEETJE TROUW…

Vanmorgen reed ik in de auto richting het werk, toen ik ineens in de wolken een heel klein stukje regenboog zag. Precies in mijn kijkrichting, dus het kon me niet ontgaan. 

Hardop dacht ik: een klein beetje trouw…. Waarbij ik tegen God zei: ‘Dus, U bent vandaag een klein beetje trouw.’ Uiteraard gezegd met een vette knipoog. Niet oneerbiedig bedoelt, maar mijn humor met God. Laten we zeggen; Hij weet wie het zegt….

Na deze uitspraak kwamen mijn gedachten: God is altijd trouw. En wat is eigenlijk ‘een klein beetje trouw’? Kan dat überhaupt? Volgens mij ben je trouw, of ben je het niet…. En wat ben ik toch vaak ontrouw aan onze trouwe God.

De natuur gaf mij inspiratie voor een goed gesprek met God. En dat resulteerde in een diepgaand gesprek tussen mij en mijn Vader. 

Hoe vaak sta jij er bij stil hoe trouw je bent aan God? Als Zijn kind, als Zijn volgeling, als Zijn leerling, als Zijn zout voor deze aarde, als beheerder van de plek waar je woont en ga zo maar door…

Wanneer ik hierbij in de spiegel kijk, stijgt het schaamrood me naar de wangen.

Hij is zo trouw en wij zien Hem soms nauwelijks staan. 

Mijn vraag was dan ook of Hij me wil veranderen, van binnenuit. Ook in de zaken waar ik nu niet aan denk, want mijn eigen ideeën vallen in het niet bij de kennis van God.

Wat vinden we het vaak spannend om je zo kwetsbaar op te stellen naar ‘Iemand’ die je niet ziet. Want wat gaat er met je gebeuren als je Hem de kans geeft om je te veranderen? 

Ik kan je alvast verklappen, dat Zijn plannen altijd goed uitpakken. Mijn plannen daarentegen hebben vaak te wensen over.

Wat heb ik al vaak meegemaakt dat ik vanuit mezelf verkeerde gedachten had of verkeerde keuzes wilde maken. En wanneer ik het met God had gedeeld, leerde Hij me een hele andere weg in te slaan. En die weg had altijd te maken met Liefde. 

In eerste instantie ben je vaak bang voor verandering en houd je het liefst vast aan het bekende. Maar wat als de verandering veel moois op je pad brengt en je hele nieuwe inzichten krijgt?

God heeft ons gemaakt en Hij weet dan ook precies wat we nodig hebben. Wees niet bang voor verandering, maar stel je open voor iets dat waarschijnlijk veel mooier is dan je ooit had kunnen denken! 

BENT U HIER VRIJWILLIG?

Dit schooljaar is niet mijn jaar, tenminste; het gaat niet zoals ik het zou willen. En toch is de oogst groot.

Misschien heb je het wel eens meegemaakt; een periode in je leven dat de dingen anders lopen dan je had verwacht, of zou willen. Alles lijkt bij je vandaan te gaan. Veel waardevolle zaken lijken je door de vingers te glippen. En de dingen waar je anders zo van kan genieten, kan je niet doen om jezelf even wat extra energie te geven.

Door mijn gezondheid ervaar ik dit inmiddels al een half jaar. Waarin het van kwaad tot erger ging. Eerst voor 50% ziek gemeld en vanaf Kerst ineens volledig thuis. Inmiddels ben ik weer in een opbouwfase, maar dit gaat zo ontzettend langzaam. Ik dacht dat ik een geduldig persoon ben, maar dat geldt blijkbaar alleen voor mijn geduld met anderen. Het geduld voor mezelf is momenteel snel op. 

Ik wil te snel, ik wil teveel, ik wil weer ‘gewoon’.  Maar ja, wat is eigenlijk gewoon? 

Ik was al een tijd aan het knokken met mijn relatie met God. En ik kan je vertellen dat een verminderde gezondheid daar nou niet per se aan bijdraagt. Zeker wanneer je niets van Gods aanwezigheid merkt. Ik kan niet zeggen dat ik boos was op God, maar misschien ergens ook wel. Het voelde vaak alsof Hij me links liet liggen. Af en toe was er even een vlaag van Zijn aanwezigheid, maar die waaide ook zo weer het raam uit….

Een paar weken geleden was ik voor zo’n 48 uur in een klooster. 2 halve dagen, een hele dag en 2 nachten. Waarvan we denk ik 2 uur de toestemming kregen om te praten, de rest brachten we door in stilte.

Ben je ooit eens zo lang stil geweest? Ik denk dat ik pas na 24 uur de stilte ook echt ging ervaren en het liefst wilde doorbreken.

Maar wat ik vooral heb gemerkt in de stilte, is dat wanneer je er dwars doorheen gaat, God de ruimte krijgt om zichtbaar te worden! In mijn zoektocht naar afleiding van mijn gezondheid, kreeg God nauwelijks de ruimte om zichtbaar aanwezig te zijn. En nu, nu ik niet anders kon dan mijn mond dicht houden en Hem zoeken, kwam Hij weer heel dichtbij! 

Er is daar voor mij gebeden en nu, een aantal weken later, kan ik zeggen dat God mij geestelijk genezen heeft. Eerst dacht ik ook dat de genezing volledig was en ik lichamelijk weer alles kon. En ja, wanneer je dan merkt dat dat niet zo is, kan dat een vreselijke teleurstelling zijn. Maar daar kon ik me eigenlijk best gemakkelijk weer overheen zetten.

Waarom? Omdat God me weer innerlijke vrede en vreugde heeft gegeven. En wat is het heerlijk om dat te kunnen schrijven na een dag van lichamelijke instorting met enorme migraine en misselijkheid. 

Nee, het leven is niet volmaakt en we zijn als mensen niet zonder gebreken, maar in Hem zijn we meer dan overwinnaars! Hij kan je hart weer oprichten en vol laten stromen met Zijn goedheid! Het enige wat wij moeten doen is tijd en ruimte creëren om Hem de kans te geven het in ons te doen! Als we actief Hem zoeken, zal Hij je nooit laten staan. 

Ik werk nu zo’n 8 uur per week. Eenderde van wat ik eigenlijk zou willen. En dan zijn deze uren nog niet eens stabiel. Laatst pakte ik mijn derde dag er bij van 2 uurtjes en was ik op een onverwacht tijdstip op school. Waardoor een leerling mij vroeg: Bent u hier vrijwillig? Of bent u aan het werk?

Waarop ik tegen hem zei: ’Ik ben hier vrijwillig aan het werk!’ 

Wanneer je niet kan doen wat je eigenlijk zou willen, merk je dat alles wat mogelijk is een zegen wordt. Van korte gesprekjes met leerlingen, tot een wandelingetje van een kwartier. Van de was die je hebt kunnen doen, tot een momentje dat je je even weer jezelf voelt. 

En dan ben je in alles echt vrijwillig aan het werk! Het gaat niet om de beloning, maar om de weg die je bewandelt…..

Terugkomend op de vraag: ‘Wat is eigenlijk gewoon?’ Jezus zei hier het volgende over:

’Geef het Koninkrijk van God en het doen van Gods wil de eerste plaats in jullie leven. Dan zal Hij jullie al deze dingen geven. Maak je dus geen zorgen over de volgende dag. Want de volgende dag zal weer zijn eigen zorgen met zich meebrengen. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen problemen."‘

‭‭Matteüs‬ ‭6‬:‭33‬-‭34‬ ‭

Dus ondertussen laat ik me maar trainen in geduld door Degene die alles in Zijn hand heeft. Want Hij geeft mij Zijn weg, ik mag Zijn waarheid omarmen en dan hoef ik alleen nog maar te Leven! 

Ben jij hier vrijwillig? Of ben je aan het werk? Of zijn we hier om vrijwillig voor Hem te werken?