Je hebt
vast wel eens van die momenten dat je het leven even helemaal niet meer ziet
zitten en dat alles uitzichtloos lijkt. Ik heb ook veel van die momenten gehad
en er zijn nog regelmatig momenten dat ik het allemaal even niet zie zitten.
Toen ik op
de basisschool zat heb ik eigenlijk best heel veel vervelende schooljaren gehad
en de eerste klassen op de middelbare school had ik nog te maken met een
nasleep van de basisschooljaren. Vanaf groep 4 ben ik gepest. En het
verwarrende was dat dit gedaan werd door een meisje waar ik tot groep 4 beste
vriendinnen mee was. We hadden vaak een logeerpartijtje en we speelden wat af. Ik
kan me de omslag niet meer herinneren en zoals dat bij kinderen gaat hebben we
tussendoor ook momenten gekend waarop het even weer goed ging, maar de momenten
van pesten hebben zo’n indruk op mij gemaakt dat ik me de goede momenten niet
meer goed herinner.
Ik herinner
me nog wel dat ik voorovergebogen bij een boom stond, omdat ik aan mijn haren
naar beneden werd getrokken. En ik herinner me een gesprek met een klasgenootje
die tegen me zei: ‘Ik ga maar niet meer met je om, want anders wil niemand uit
de klas meer met mij omgaan.’
Ik herinner
me de momenten dat ik me afgewezen voelde en onveilig. Alleen over het
schoolplein lopen vond ik op een gegeven moment al heel eng. En de pauze was
geen moment om naar uit te kijken. Maar ook in de klas waren er genoeg blikken
en opmerkingen die mij bereikten, zonder dat de meester of juf het in de gaten
had.
Gelukkig
waren er ook wel een aantal klasgenootjes waar ik het leuk mee heb gehad en buiten
schooltijd plezier mee heb beleefd, maar ondanks dat heb ik gemerkt dat pesten
een grote impact kan hebben op een kind. Het heeft me erg onzeker gemaakt en ik
heb vaak het gevoel gehad dat ik me moest bewijzen. Het heeft jaren geduurd,
voordat ik durfde te geloven dat ik waardevol ben.
De
belangrijkste persoon in deze periode van pesten, was mijn moeder. Ondanks dat
ze zich later nog vaak heeft afgevraagd of ze wel genoeg had gedaan, heeft ze
het belangrijkste gedaan wat ze kon doen. Wanneer ik het niet meer zag zitten
en dacht dat ik niks waard was, zei zij: ‘Je bent een parel in Gods hand!’
Gevolgd door een dikke knuffel en alle aandacht die ik op dat moment nodig had.
Ze praatte niet met me mee en probeerde me emotioneel en verbaal sterk te
maken.
Ik kan je
eerlijk zeggen dat ik toen vaak dacht: ‘Ja hoor, het zal wel. Wat heb ik er nu
aan dat ik een parel in Gods hand ben?’
Maar
uiteindelijk is haar manier de basis geworden van hoe ik nu in het leven sta!
Wat er ook gebeurt, ik weet dat God van me houdt en dat ik voor Hem waardevol
ben.
Dat zegt
niet dat ik nooit meer onzeker ben of op zoek naar bevestiging van mensen, maar
op de momenten dat ik dat bij mezelf merk, ervaar ik die vaste grond onder mijn
voeten en kan ik zeggen:
Ik ben een
parel in Gods hand!
Laatst liet
God me duidelijk zien dat juist de moeder van het meisje dat mij heeft gepest,
een belangrijke rol heeft gespeeld in mijn geloof. Ik moet een jaar of 6 zijn geweest toen haar moeder werd
gedoopt en ik stond met haar dochtertje, toen nog mijn vriendinnetje, naast het
bad.
Als de dag
van gister voel ik nog de waterdruppels op me neerkomen die opspatten toen haar
moeder kopje onder ging. Het maakte diepe indruk op me en ik ben dit moment
nooit vergeten.
Bij deze
gedachte werd ik me er ineens bewust van dat ik God toen al heb ervaren, maar
ik besefte me ook dat Hij er altijd bij is geweest en er ook zal zijn in de
toekomst.
Een paar
jaar geleden zat het bewuste ‘meisje’ bij ons op de bank. Ik kwam haar af en
toe tegen in de kerk wanneer ze bij haar oma op bezoek was. Ze wilde graag een
keer bij ons langs komen. Ze was zich er bewust van dat ze het me niet
makkelijk had gemaakt en bood haar excuses aan.
Inmiddels
had ook zij God leren kennen en ondanks ons verleden merkte ik een nieuwe
verbondenheid met elkaar.
Bijzonder
hoe God mensenharten kan veranderen, ondanks de omstandigheden waarin je opgroeit.
Wanneer je je open stelt voor Hem, kan Hij echt zorgen voor vrede in je hart!
De artikelen met het label 'Bewijsmateriaal' laten mijn persoonlijke ervaringen zien waarin ik door gebed, een ervaring, een gevoel, een ontmoeting, of iets dergelijks een ontmoeting met God heb gehad, of door God geleid ben. Al deze momenten zijn mijn bewijzen voor het bestaan van God!
Er zijn in mijn leven al veel van dit soort momenten geweest en ik probeer dit in de loop van de tijd te beschrijven in verschillende verhalen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten