8 oktober 2023

OPEN DE OGEN VAN MIJN HART


Op het moment zien we bij onze zoon de zoektocht naar God. Hij is er niet uit of hij er in moet geloven. Hij gelooft het momenteel niet, maar staat er wel voor open. Zijn zoektocht heeft vooral te maken met bewijs. Eerst zien, eerst voelen, eerst ervaren, dan geloven.


Eigenlijk snap ik zijn zoektocht heel erg goed. Wanneer je een relatie met iemand aangaat, dan wil je toch minstens dat dat van 2 kanten komt. Merk je niks, voel je niks, zie je niks, dan haak je vroeg of laat af. 


Wanneer ik er over nadenk ervaar ik dat het bij God zo anders is. We hebben het niet over een mens, met ‘hypocriet’ gedrag: zondag vol overgave, maandag t/m zaterdag je eigen weg bewandelen….

We hebben het over IK BEN! Hij is in alles! In het ruisen van de wind, in het bloeien van een bloem, in de geur van de lente, in de liefde van een mens, in de trouw van je huisdier, in de kleuren van de zonsondergang, in de onschuld van een jong kind, in het besluit om een ander te willen helpen, in de overgave van een stervende, in de vrijheid van de vogels in de lucht, in het volhouden middenin een tegenslag, in het ontdekken van je talenten. En zo kan je heel veel opnoemen waar je God in kan vinden….


God is niet hypocriet. GOD IS! In alles! In en om ons heen…. Maar in hoeverre lukt het mij om Hem te zien? Misschien ben ik wel blind, omdat ik zoek op de verkeerde plekken. 


Momenteel heeft het post covid syndroom zich meester gemaakt over mij. Een meester die werkelijk lijkt te domineren in mijn wil. Waar mijn hoofd van alles wil, besluit mijn lichaam heel anders. Pijn, vermoeidheid en uitputting lijkt de baas te zijn. En ik voel me een hypocriet, die heel hard moet zoeken naar God. 


Maar daar is Hij; in het schrijven, in Zijn woorden! Hij is nergens heen gegaan. Ik liet mijn nieuwe baas te hard schreeuwen, ik liet hem meester worden en dat maakt me blind voor Zijn aanwezigheid! 


Mijn verdriet, mijn pijn, mijn moeiten zijn vaak een barrière tussen mij en God in. Maar in de afgelopen 40 jaar heb ik mogen leren dat juist in mijn zwakheid hij dichtbij is. En dat er een moment komt, wanneer ik er voor kies Hem te zoeken, Hij zich weer ten volle laat zien. 


Wij komen als mensen steeds verder af te staan van verbinding. Verbinding met elkaar, verbinding met de natuur en verbinding van hetgeen we niet kunnen zien. Toch is die verbinding zo dichtbij. We hoeven alleen maar die ene vriend te bellen en een afspraak te maken, we hoeven alleen maar onze schoenen aan te trekken en een wandeling te maken, we hoeven alleen maar JA te zeggen tegen Hem en Hij zal zich laten zien!


Hij laat ons ‘zien’ op Zijn moment. Hij opent onze harten precies zoals het bij ons past. Hij breekt niet in. Hij sluit aan bij wie we zijn, zoals Jezus dat deed toen Hij hier op aarde rond liep. 


De mooiste spiegel zijn wijzelf. Wat zie je in jezelf, wat beter is dan je van jezelf kan verwachten. Wat in jou is mooier, dan jezelf kan waarmaken? Juist die dingen zijn God in jou! 

Zoek het niet te ver, Hij is heel dichtbij…. 




19 augustus 2023

HOOP

 


Ik zag laatst een filmpje van iemand die met een bord op straat stond. Op het bord stonden quotes zoals: ‘Blijf staan als je een slechte dag hebt gehad’, of; ‘Ga zitten wanneer je het wilt opgeven.’ 

Zodra iemand reageerde op zijn oproep, legt hij het bord weg en begint een lied van hoop te zingen. Hij geeft woorden aan de gevoelens van degene die voor hem zit of staat en hij laat ze ervaren dat ze gezien worden. 

Elke keer wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt door gehoor te geven aan zijn oproep, zie je dat deze mensen geraakt worden.


Het is zo belangrijk dat we ons kunnen verplaatsen in de ander. Niet verwachten, maar gewoon er zijn. Een luisterend oor, een woord van begrip en erkennen wie de ander is.


Wie dat als geen ander kon? Jezus! Hij erkende als geen ander de mensen om hem heen. Hij legde vaak de vinger op de zere plek en liet weten dat Hij de ander écht zag. Er zijn zoveel mooie voorbeelden in de Bijbel te vinden over Zijn liefdevolle benadering en Zijn rake woorden. Woorden die moed en kracht gaven om door te gaan. 


Wij oordelen heel gemakkelijk over de mensen om ons heen. Uiterlijk en gedrag roepen bij ons een eerste indruk op. En ook bij mensen die we kennen beredeneren we vaak vanuit onze eigen ‘ik’, waardoor we denken in te kunnen vullen hoe een ander zich voelt of wat een ander zou moeten doen.


Jezus zegt dat Hij niet oordeelt. En wanneer Hij oordeelt,  dan doet Hij dit vanuit waarheid. (Joh. 8: 15-16)

Hij is hierbij niet alleen, maar samen met de Vader. En de Vader is de Schepper en kent zijn Schepsel door en door, zodat het oordeel ook waar is.


In hoeverre ‘kennen’ wij de ander? In hoeverre zijn wij kundig genoeg om een oordeel te hebben over iemand?

Hierin moeten we heel voorzichtig zijn. Je weet nooit waarom iemand iets doet of waar bepaald gedrag vandaan komt. 

Je weet niet hoe iemand gevormd is door het leven en onder wat voor invloeden iemand heeft geleefd of nog steeds leeft. 


Jezus ging naast de mensen zitten en liet ze weten dat Hij ze zag. Zonder oordeel, maar vanuit liefde gaf Hij nieuwe hoop en handvatten om verder te gaan. En dat doet Hij nog steeds! 


Dit is voor mij een reden om achter Hem aan te gaan. Dwars door moeilijkheden heen en dwars tegen de gewoonten van onze wereld in. 

Hij is degene die ons hoop geeft en ons zal redden. Jezus is het die voor ons klaar staat en ons nieuwe moed en kracht geeft. 

Niet zoals die jongen uit het filmpje, want dat laat enkel een tijdelijke opkikker zien. Jezus gaat veel dieper dan dat. Dwars door onze twijfels heen en ons ongeloof in Zijn genade, blijft Hij aan onze zijde. En Hij blijft iedere keer weer aan ons hart kloppen. 

Geen toevalligheid die we een keer tegen komen op straat, maar een verbond dat Hij met ons wil leggen in een levenslange relatie. Nu en tot in de eeuwigheid…..


11 februari 2023

WAT IS JOUW OLIE?


Mijn ‘stille tijd’ is tegenwoordig 3 ochtenden in de week niet bepaald stil, maar ik word er soms wel stil van…


In mijn nieuwe baan heb ik het voorrecht om elke ochtend te beginnen met God, samen met een groep jongeren. En dat is toch echt een bijzonder begin van de dag. 

De één gelooft niet in God, de ander twijfelt, weer een ander weet zeker dat God er is en je hebt er ook een aantal die meevaren op het geloof van hun ouders en zelf nog geen idee hebben wat ze er mee willen.

Je begrijpt, dit levert de leukste gesprekken op en zet ons soms goed aan het denken….


‘Wat is geloven?’ Deze zin heeft ons de hele week bezig gehouden…. Want vanuit de dagopeningen was dit het thema van de week. 

En vrijdag eindigden we met de Bijbeltekst Mattheus 25: 1-13. Het is een gelijkenis dat gaat over 5 dwaze en 5 wijze meisjes. 

Ze wachten op de bruidegom met hun olielampen. 5 meiden hebben zich goed voorbereid en hebben lampolie meegenomen. De andere 5 waren niet zo goed voorbereid en hadden alleen hun lampen mee.


Ik zag tijdens dit verhaal ineens mezelf met mijn lamp, die de afgelopen 2,5 jaar best eens uit is gegaan. Niet wetend wat ik nog geloofde, niet wetend hoe ik Gods aanwezigheid weer kon gaan ervaren. Soms was Hij er weer en soms was Hij zo ver weg…..

Mijn lamp flikkerde af en toe flink en soms was de olie ver te zoeken om de lamp weer te laten branden.


Wat een mooi verhaal is dit eigenlijk! Ik kwam ineens tot de gedachten: God zegt eigenlijk dat het uiteindelijk bij iedereen wel voorkomt dat het geloof op een laag pitje komt, of zelfs even heel moeilijk te pakken is. Het gaat er om of je ‘olie’ in de buurt hebt om je geloof weer een boost te kunnen geven.


Wat is jouw olie? 

Mijn olie blijkt mijn familie en vrienden te zijn, het weer regelmatig bezoeken van kerkdiensten, bidden, Bijbel lezen en hierbij ook zeker mijn werk, waarin ik mijn Christen-zijn een plek mag geven. 


Het is belangrijk om je goed voor te bereiden op de momenten dat je lampje gaat flikkeren of misschien zelfs uit gaat. Weet wat jouw olie is en hoe je je lampje weer op gang brengt!


En wat maakt de dwaze meisjes dan dwaas, vroeg ik mij ineens af? Wanneer de bruidegom komt, willen ze olie van de andere meisjes lenen zodat ze achter de bruidegom aan kunnen gaan. 

Maar hoe graag je dat ook zou willen geven aan een ander, voor iedereen is die olie dus weer anders en je hebt precies genoeg voor je eigen lamp. Dus een onmogelijke taak, om een ander te voorzien van olie. 

Wellicht is het kopen van olie, zoals de meisjes deden, wel het meest dwaze…

Wat was er gebeurd wanneer ze de bruidegom achterna waren gegaan met een lamp die het niet deed? 

Dat alleen had hun olie al wel kunnen zijn! 

Achter Jezus aangaan, ongeacht of je lamp brandt of niet. Opstaan en achter Hem aan gaan, kan je lamp zo weer aan zetten.


De bruidegom, die symbool staat voor Jezus, zal de eerste zijn die jouw hart weer wil raken. Het enige wat we moeten doen, is opstaan en achter Hem aangaan! 


Maar nu we nog tijd hebben: bereid je voor! Weet wat jouw ‘olie’ is, wanneer je lamp dreigt uit te gaan! En help een ander te ontdekken wat zijn of haar olie is, want we hebben elkaar ook nodig als olie voor onze lampen!


Je kan je voorstellen dat we een bijzondere dagopening hebben gehad gister! Het maakte dat mijn olie weer werd aangevuld!